اثر نوع و مقدار تعدیل کننده تنش بر عملکرد و اجزای پنبه در شرایط شور
کد مقاله : 1107-NCCOTTON
نویسندگان
زهرا قاسمی1، محمد آرمین *2، اسماعیل فیله کش3
1گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد سبزوار،دانشگاه آزاد اسلامی ، سبزوار، ایران
2گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد سبزوار، دانشگاه آزاد اسلامی، سبزوار، ایران
3مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سبزوار، سبزوار، ایران
چکیده مقاله
تنش شوری یکی از اصلی‌ترین عوامل کاهش عملکرد گیاهان زارعی به حساب می‌آید. در شرایط تنش شوری کاربرد ترکیباتی که سبب افزایش تحمل به تنش می‌شوند از ساده‌ترین روشهای افزایش عملکرد به حساب می‌آید. به منظور بررسی اثر نوع و مقدار تعدیل کننده تنش بر عملکرد و اجزای عملکرد پنبه در شرایط شور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان سبزوار انجام شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل نوع تعدیل کننده تنش (سامانتین و ویکرمیکس) و مقدار تعدیل کننده تنش (0، 5/0، 1 و 5/1 کیلوگرم در هکتار) بود. نتایج نشان داد که محلول‌پاشی مقادیر مختلف تعدیل کننده تنش در مقایسه با شرایط عدم محلول‌پاشی موجب افزایش ارتفاع، تعداد شاخه زایشی، تعداد قوزه در بوته، وزن قوزه، وزن وش در قوزه، تعداد دانه در قوزه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد وش و عملکرد الیاف گردید در حالیکه اثر معنی داری بر عملکرد دانه نداشت و سبب کاهش وزن هزار دانه شد. بیشترین عملکرد وش در تیمار محلول پاشی 5/1 کیلوگرم در هکتار تعدیل کننده تنش حاصل شد که اختلاف آن با مقادیر 1 کیلوگرم در هکتار معنی‌دار بود. استفاده از سامانتین در مقایسه با ویکرمیکس در کلیه مقادیر مصرف شده عملکرد وش بیشتری تولید کرد. نوع تعدیل کننده تنش اثر معنی‌داری بر وزن قوزه، وزن وش در قوزه، تعداد دانه در قوزه و عملکرد دانه نداشت در حالیکه سایر خصوصیات مورد بررسی را تحت تاثیر قرار داد. استفاده از سامانتین در مقایسه با ویکرمیکس سبب افزایش 5/7% ارتفاع،15% تعداد شاخه زایشی،10% وزن هزار دانه، 22% عملکرد بیولوژیک، 5% عملکرد وش 18/42% کیل و 10% عملکرد الیاف در مقایسه با ویکرمیکس شد.
کلیدواژه ها
تعدیل کننده تنش، سامانتین، محلول‌پاشی، ویکرمیکس
وضعیت: چکیده برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است