| تأثیر کشت مخلوط پنبه و کنجد بر افزایش سودمندی نسبی و بهره وری منابع محیطی |
| کد مقاله : 1139-NCCOTTON |
| نویسندگان |
|
یاسر اسماعیلیان *1، محمدرضا رمضانی مقدم2، اسماعیل صدیقی3 1استادیار گروه کشاورزی و منابع طبیعی، مجتمع آموزش عالی گناباد 2استادیارمرکزتحقیقات وآموزش کشاورزی ومنبع طبیعی استان خراسان رضوی 3ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گناباد |
| چکیده مقاله |
| این پژوهش به صورت یک آزمایش سه ساله و در سال های 1393 تا 1395 و به منظور بررسی صفات کمی و شاخص های مزیت و سودمندی نسبی کشت مخلوط جایگزینی پنبه و کنجد نسبت به کشت خالص این دو گیاه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گناباد انجام گرفت. عملکرد وش پنبه در تیمارهای کشت خالص نسبت به سایر تیمارها بالاتر بود و با کاهش نسبت پنبه در کشت مخلوط از میزان عملکرد وش پنبه کاسته شد. وضعیت مشابهی با شیب کمتر در مورد پنبه حاصل شد به طوری که با افزایش نسبت کنجد در کشت مخلوط میزان عملکرد دانه بیشتری در واحد سطح بدست آمد و بیشترین عملکرد متعلق به کشت خالص پنبه بود. کشت مخلوط تأثیر مستقیمی بر میزان زودرسی پنبه داشت به صورتی که بالاترین درصد زودرسی در تیمار 20% کنجد+80% پنبه مشاهده شد. از طرف دیگر پارامترها و معیارهای مقایسه مزیت نسبی نشان دهنده برتری کشت مخلوط نسبت به کشت خالص دو گیاه بود. نسبت برابری زمین در تمام تیمارهای کشت مخلوط بیشتر از 1 بود و بالاترین عدد از کشت مخلوط 40 درصد پنبه و 60 درصد کنجد در میانگین سه سال بدست آمد. شاخص غالبیت در کشت مخلوط با افزایش سهم کنجد اعداد منفی تری را نشان داد که مشخص کننده غالبیت گیاه کنجد در تراکم های بالا نسبت به پنبه است. در بین تیمارهای کشت مخلوط بیشترین مقدار سودمندی نسبی از تیمار کشت مخلوط 20% کنجد+80% پنبه حاصل شد و کمترین میزان متعلق به تیمار 50% کنجد+50% پنبه بود. |
| کلیدواژه ها |
| پنبه، عملکرد، کشت مخلوط، کنجد، مزیت نسبی |
| وضعیت: چکیده برای ارائه شفاهی پذیرفته شده است |